Het klinkt altijd een beetje bijzonder, maar ik doe aan 18+ bezoek. Iedereen die 18 wordt bij ons in de kerk nodig ik uit voor een gesprekje. Sinds corona ben ik dat gaan doen: ik deed elk jaar alle ouderen boven de 70 een bezoekje aan, zodat ze de dominee nog eens zien en spreken. Maar toen we in lockdown gingen en de pandemie over de wereld uitrolde hielden veel ouderen, begrijpelijk, de deur dicht. Nynke zei : ‘waarom ga je de jongeren niet eens bezoeken’?

En zo kwam hij, afgelopen week, bij mij. Even kletsen over het leven, studie, werk, vriendin en… geloof! Het blijkt dat mijn vraag al de ronde gaat van generatie op generatie: ‘en, 0 niet gelovig is, en 10 halleluja amen, waar plaats jij je dan ergens?’ En er bleek heel wat geloof te zijn bij hem. Samen lezen en bidden met vriendin, zoeken wat geloven nu precies betekent én misschien, tot grote vreugde van deze dominee, misschien wel belijdeniscatechisatie :). Was hij er wel klaar voor, had ie wel genoeg geloof, de vraag die ik dan meestal krijg… Ik zei: ‘jonge, wie komt er nu vanuit zichzelf naar de dominee… blijkbaar ben je er meer mee bezig dan je denkt.. En God dus ook met jou…’ Het zette hem aan het denken… ‘Ja’, zei hij, ‘ik hoef dit morgen niet op mijn werk te vertellen, iedereen die denkt dat ik gek ben dat ik bij de dominee op bezoek ben geweest’. Wat ik daar dan van moet vinden…

Het zijn elke keer weer geweldige gesprekken. Is er nog geloof onder jongeren: nou echt wel. Maar durven we er over te spreken, open en eerlijk, over zoeken en vinden, en helpen met beginnen? Ik kan het je aanrader: 18+ bezoek.