Afgelopen zomer riep Mark de Jager, de ondertussen oud jong theoloog des vaderlands (2019/2020) op om het gesprek over de doop weer eens te heropenen. En die roep is mij uit het hart gegrepen.
‘Bram, zou je eens als je tijd hebt over dat dopen en zo een boekje willen schrijven…’ Elk jaar als ik belijdeniscatechisatie geef komt het onderwerp weer langs. Water in de kerk. Water dat al heel lang voor verdeeldheid en vragen zorgt. Ook misschien wel voor jou. Misschien heb je het al een keer meegemaakt, de doop. Van kinderen, of van volwassen. Als je een beetje bekend bent in de kerken weet je dat er heel verschillend over wordt gedacht: moet je nu gedoopt worden als je tot geloof komt, of mag je ook kinderen dopen.
Van allerlei kanten is er materiaal beschikbaar – van Tom van der Wal met toch wel heel extreme uitspraken tot onze keurige gereformeerde dogmatieken. Maar als ik een jongere nu onze ‘gereformeerde’ wijze van dopen moet uitleggen – waar begin ik dan? En als ze allerlei vragen hebben, opgeworpen door wat ze horen en lezen en voorgeschoteld door allerlei mooie en hippe filmpjes, preken en materiaal. En daar begin ik dan: verbond – Oude en Nieuwe Testament – besnijdenis en doop, vervulling, en ergens zie ik de ogen al glazig worden. En dus maar stoppen? Want dat lijken we soms te doen: we houden er maar over op.
Maakt het allemaal wat uit? Nou, ten diepste denk ik niet nee. Stel je voor dat in de hemel op het intakeformulier staat: verbondsdoop of geloofsdoop, en je het verkeerde aankruist en… Het gaat om Jezus. Maar toch… Visie op de lijn in de Bijbel, de rode draad, hoe werkt God: ja dat heeft toch wel alles te maken met je Godsbeeld, de manier van Bijbellezen en zoveel meer… daarom ben ik zo blij met die oproep van Mark, en de vragen op catechisatie. Want mogen we elkaar nog bevragen – of zijn alle posities al uitgekauwd en vastgestold? Was het niet samen met álle heiligen dan we mogen groeien?
En daarom een kleine serie. In de afgelopen studieperiode die ik kreeg heb ik er een klein boekje over geschreven dat ik nog eens hoop uit te geven. Hier een kleine proeve om samen te gaan schatgraven in dat Woord…
Graag wil hier wat meer over weten
Het lijkt of niet het hele bericht te zien is…
Ik ben benieuwd… Ik denk dat voor beide veel te zeggen is…als geloven echt alleen maar persoonlijk is. Maar kennelijk is het dat niet want ook in het OT hoorden kinderen er bij. De vraag die ik stel: hoort een kind uit een christelijk gezin bij God of de duivel? Meestal is het antwoord toch: bij God. Als dat zo is moet het kind ook een verbondsteken krijgen. God komt naar ons toe. Wij niet uit onszelf naar Hem…