Ben jij een planner? Grote agenda en helemaal volgeschreven tot aan volgend jaar? Ik hou er wel van: weten waar je aan toe bent. Dat je weet dat alles past en goed komt. Maar is dat eigenlijk wel zo handig, en wat als er iets tussen komt?
Sommige mensen hebben het heel erg. Die hebben agenda’s tot aan 2015. Alles netjes gepland en uitgedacht. Heerlijk: lekker duidelijk. Maar, als er dan spontaan iets tussen komt. Bijvoorbeeld oma die langs komt, of vrienden die zin hebben om een terrasje te pakken, dan wordt het opeens heel lastig. ‘Ik heb toch mijn afspraken…’, en het brengt de hele planning van diegene in de war.
Ben jij een planner? Misschien niet zo als hierboven, met overvolle agenda’s. Maar school, en je werk, en je baantje en hoe je het later wilt doen. Hoeveel kinderen je wilt of wat voor man of vrouw. Denk je daar wel eens over na? Of over de vakantie, van volgend jaar misschien al wel! Nadenken over de toekomst. Of uh, wat je gaat doen deze week: met vriendinnen shoppen, werken, school, vakantie, en dan moet je ook nog dingen doe voor je ouders. Plannen maken, drukte. Dat past wel bij ons.
En dat is ook helemaal niet verkeerd. Plannen maken voor de toekomst is verstandig. Hoe ga je de dingen doen. Deze week, maar ook verder weg. Waar wil je naar toe? Om ergens te komen, bijvoorbeeld verpleegster of leraar of noem maar op, moet je wel op tijd beginnen. Je moet de juiste vakken kiezen op school, een opleiding en noem maar op. Of je agenda van vandaag: de klusjes die je moet doen, werk, vrienden. Het moet wel passen. Dan is het helemaal niet gek om dat toch even goed te plannen, dan weet je dat je overal tijd genoeg voor hebt.
Maar er is ook een mindere kant aan plannen. Je kan namelijk te veel plannen, en afhankelijk van je plannetjes en agenda worden. In de Bijbel wordt daar ook wat over gezegd: “Dan iets voor u die zegt: ‘Vandaag of morgen gaan wij naar die en die stad. Daar blijven wij een jaar, we zullen er handel drijven en geld verdienen.’ Je weet niet eens hoe je leven er morgen uitziet! Je zou moeten zeggen: ‘Als de Heer het wil, zijn we dan in leven en zullen we dit of dat doen.’” Jakobus is heel duidelijk. Als je vol trots en zekerheid gaat zeggen: dan en dan ga ik dat doen, dan zegt Jakobus: ho even, wie weet hoe het loopt. Misschien ben je ziek, of is er een andere belangrijke afspraak. Misschien ga je verhuizen naar Timboektoe of ga je trouwen. Wie weet wat het leven brengt. Hiermee bedoelt Jakobus niet dat je helemaal niet meer mag plannen, maar dat je dat moet doen in afhankelijkheid van God. ‘Als de Heer het wil’, dus dat betekent dat je je plannen maakt en in de handen van God legt. God wil de baas worden van je agenda. Je kan je plannen maken, en je afspraken, maar leg je agenda daarna maar voor God neer. Niet jij bent de baas over je tijd, maar God.
En als je zo je planning van vandaag, van dit jaar en van je hele leven in Gods handen legt, dan wordt je een stuk gelukkiger. Je hoeft je namelijk een stuk minder zorgen te maken over hoe het alles zal lopen. Je mag je zorgen loslaten en weten dat alles in Gods handen ligt. En je wordt ook spontaner: doordat je minder zorgen hebt, zie je ook in dat soms iets best even tussendoor kan. Toch nog even een uurtje ontspannen voor dat zware proefwerk. Of toch nog even… Niet vasthouden aan je planning, maar in de handen van God. Dat doet de echte planner!
