Ik weet niet of jullie wel eens met lego vroeger hebben gespeeld. Of met scala voor de dames onder ons? Ik vond het geweldig, hele dagen alleen maar bouwen. Maar daar had je ook altijd handleidinkjes bij, hoe je iets kon bouwen. Nu vond ik dat nooit zo interessant, want ik bouwde veel liever zelf, eigenwijs kind dat ik was. Maar als we nadenken over het bouwen aan onszelf of aan dingen in de echte wereld, dan komt de vraag van is daar nou eigenlijk ook een handleiding voor? Ik denk van wel. De Bijbel is Gods boodschap aan ons, waarin wij kunnen leren hoe wij behoren te leven. Het is een handleiding voor het leven. Gods Woord is een lamp voor onze voet en een licht op ons pad lees je in psalm 119. Door God zelf aan ons gegeven.

En als we dan eens in de Bijbel gaan kijken wat daar staat over bouwen, dan kan je bijvoorbeeld heel mooi kijken naar Psalm 127. Daar lees je een heel mooi stukje over bouwen in de verzen 1 en 2. Ik lees ze even met jullie. “Als de HEER het huis niet bouwt, vergeefs zwoegen de bouwers; als de HEER de stad niet bewaakt, vergeefs doet de wachter zijn ronde.  Vergeefs is het dat je vroeg opstaat, je laat te ruste legt, je aftobt voor wat brood, hij geeft het zijn lieveling in de slaap.”

Een hele mooie psalm van koning Salomo. Als God het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen de bouwers. En het is juist zo mooi dat Salomo dit heeft geschreven. Weten jullie waarom? Inderdaad, hij bouwde de tempel. Salomo kreeg de opdracht van God om voor Hem de tempel te bouwen. David, zijn vader wilde dat eigenlijk doen, maar God zei dat zijn zoon dat moest doen. Salomo was gekozen om het Huis voor God te bouwen. In koningen en kronieken lees je hele verhalen over hoe dat ging. En na vele jaren zwoegen was die tempel dan eindelijk klaar. En in deze psalm lees je hoe Salomo dat bouwen heeft ervaren. Niet hijzelf heeft het even gedaan. De Grote Salomo, de wijste man in de wereld en de rijkste. Maar God. Als God niet had meegebouwd zegt Salomo, dan was er niks van die tempel gekomen. En dat is niet dat God zelf steen op steen legt, want daar lees je nergens over. Soms denken mensen dat wel eens, dat God zelf opeens allerlei dingen hier doet. Nee, God bouwt op een andere manier mee. En dat kan je heel mooi zien als David vertelt aan Salomo dat hij de tempel moet bouwen. In 1 Kronieken 28 staat namelijk het volgende: “David overhandigde zijn zoon Salomo het bouwplan van de voorhal en de achterliggende vertrekken, van de schatkamers, de bovenzalen, de binnenvertrekken en de ruimte voor de verzoeningsrite. 12 Daarbij was ook omschreven hoe alles hem verder voor de geest stond: de tempelhoven en de voorraadkamers, de schatkamers van de tempel van God en de schatkamers voor de wijgeschenken, en de hele heutemeteut en dan zegt david: 19 ‘Dit alles heb ik opgetekend op aanwijzing van de HEER, die mij heeft laten zien hoe het bouwplan moet worden uitgevoerd.” Toen Salomo de plannen kreeg, waren die al door de Heer aan David ingegeven. Salomo wist: niet ik ben het die het doet, maar God.

Dat huis van psalm 127, daar kan je veel meer voor invullen. Salomo zegt niet voor niets gewoon huis. Salomo wist dat God aan veel meer meebouwt. Bijvoorbeeld je eigen persoon. Dat is ook een huis, met allerlei kamertjes, verborgen plekjes, een ontvangstruimte waar andere mensen mogen komen en een zolder met alle herinneringen. Je leest dat ook terug in de Bijbel, je bent een tempel van de Heilige Geest lees je in Corinthiërs (3). En ondanks al jou zwoegen om een mooi en leuk leven te hebben, door veel af te spreken met vrienden, lekker bezig met werk en school. Ondanks dat wordt je leven niet ‘gebouwd’ zonder God. Als God niet het fundament van je leven is, dan stort de rest allemaal in, denk maar aan de gelijkenis over de man die zijn huis op zand bouwt. De ene man bouwt zijn huis op een rots, op een sterk fundament. De ander bouwt op zand, en dat is zo weggespoeld. Dus: als de Heer het huis niet bouwt, vergeefs zwoegen de bouwers. Als God niet actief in jou leven is, tevergeefs zwoeg jij om er wat van te maken. Dat is was Salomo hier ook zegt.

Maar hoe moet dat dan. Hoe moet je samen bouwen met God? Op de rots bouwen in plaats van op het zand. In die overdracht van David naar Salomo toe zit een belangrijke aanwijzing: ‘Dit alles heb ik opgetekend op aanwijzing van de HEER, die mij heeft laten zien hoe het bouwplan moet worden uitgevoerd.’ David had de plannen gekregen, zoals God het wilde hebben, en gaf die door. Bouwen met God, dat was Gods plan uitvoeren. Salomo voerde niet zijn eigen plan uit, maar Gods grote plan. God als de Grote Bouwer.

Hetzelfde lees je in Jakobus. Gods plan uitvoeren. Jakobus 4: Dan iets voor u die zegt: ‘Vandaag of morgen gaan wij naar die en die stad. Daar blijven we een jaar, we zullen er handeldrijven en geld verdienen.’ 14 U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt. 15 U zou moeten zeggen: ‘Als de Heer het wil, zijn we dan in leven en zullen we dit of dat doen.’ 16 Maar u slaat een hoge toon aan en bent daar nog trots op ook. Dat soort trots is volkomen ongepast. 17 Als iemand weet hoe het hoort maar er niet naar handelt, dan zondigt hij.” Hier stelt Jakobus een stel bedrijfsmensen voor. Die zeggen van: wij gaat dit zo effe doen, we gaan erop uit, we zetten een leuk handeltje op, en gaan flink wat geld verdienen. Met zekerheid, met stelligheid zeggen ze dit zo. Er zit een arrogantie achter. Wij gaan het maken, onze plannen onze ideeën, het gaat gebeuren zoals ik het wil en in mijn hoofd heb. Mijn plannen. Ik studeer nog 4 jaar, en daarna ga ik eerst rustig bij een klein bedrijfje werken, langzaam opwerken tot ik de plek heb die ik wil. En trouwen over 2 jaar en 4 kinderen krijgen. En volgend jaar op buitenlandstage ver weg, maar nu eerst nog even voorzitter worden van de studentenvereniging. Zijn wij ook niet vaak als die kooplieden van Jakobus? Dat je ’s avonds vraagt aan God: wilt u helpen bij wat ik morgen allemaal ga doen. Wilt u het zegenen wat ik allemaal bedacht heb. Volgens mij doen wij dat allemaal.

En wat zegt jakobus daar nou over: Hoe kan je zo doen! Je weet niet eens hoe morgen eruit ziet! Je bent damp, niks. Je hebt de plannen nodig van God, je hebt nodig dat God met jou mee bouwt. Net zoals bij Salomo dat was: hij volgde de plannen van God. Niet wij zijn het die de plannen moeten maken, maar we moeten Gods plan zoeken en volgen. En als je het dan over je leven hebt, hoe je bent en hoe je dat invult. Vrienden en school en vrije tijd en alles, dan doe je dat door met God te bidden. Door te vragen of Hij je wil vervullen met Zijn Geest. Het is door Gods belang boven dat van jezelf te zetten. Gods belang, wat God wil van ons is dit: De naaste lief hebben als jezelf en God boven alles. Als je zo probeert te zoeken naar Gods wil, en je iedere dag aan hem durft over te geven, dan zal je leven heel anders zijn. Tuurlijk mag je nadenken over de toekomst. Over waar je zal staan straks, wat voor werk en welke master je gaat doen en alles. Maar wel in afhankelijkheid. Niet met de arrogantie van de kooplieden. Plannen mag, maar wel in de afhankelijkheid van God. Dat je weet van: dit is wat ik zo bedacht heb, maar God, doe uw wil in mijn leven.

En voor Ichthus geld dat net zo. Wil Ichthus wat worden, wil je aan Ichthus bouwen, dan zal dat altijd in de eerste plaats moeten gebeuren met God. Je zal God moeten betrekken in het hele proces van nadenken over waar je als vereniging wil staan. Jullie hebben je helm nodig, maar ook een open hart en bijbel. Dat is dus eerlijk kijken naar wat God wil.

Bijbellezen, bidden, vervulling met de HG. Dan bouwt God met jou het huis. Waar het ook om gaat, welk plan het ook is. En dat is niet iets vaags en raars. Een vriend van mij vertelde wel eens: als ik Gods stem wil horen, als ik wil weten wat God heeft te zeggen, dan sla ik de  Bijbel open en dan is het eerste vers dat ik zie Gods boodschap. Dat deed mijn vriend een keer, maar dat liep toch niet helemaal goed af. Hij vroeg namelijk aan God: wilt U mij vertellen hoe mijn vriendin er uit komt te zien? Daarna sloeg hij zijn Bijbel open en las: 135 meter lang, 22 meter breed en 13 meter hoog, besmeurd met pek. Dat ging dus niet helemaal goed.  God heeft zijn Woord, de Bijbel, aan ons gegeven. Het is al een heel oud boek, maar niet ouderwets. Soms is het niet altijd direct duidelijk wat er nou precies staat in die Bijbel. Maar als je echt op God vertrouwd, en ook toelaat dat Hij in je hart komt met zijn Heilige Geest, dan helpt God je de Bijbelteksten te begrijpen. God heeft ons ook aan elkaar gegeven, samen met andere christenen Gods wil en plan ontdekken. En dan komt de rest daarbij: Als de God niet de stad bewaakt, tevergeefs waakt de wachter. Je kan het plan van God uitgevoerd hebben, heel goed zelfs, maar ook daarna blijft God nodig. In het hele proces. Na veel huizen, krijg je een stad. God moet niet alleen helpen bij het bouwe, maar ook bij het in stand houden. God heb je nodig tijdnes het hele proces.

En ik denk dat als we dit allemaal eerlijk zo zouden doen, Gods plan zouden uitvoeren in ons leven, in Ichtus, maar ook in bijvoorbeeld de kerk, of wat dan ook, dat je dan niet alleen bouwt aan jezelf, maar ook aan Gods Koninkrijk. Want bouwen met God, dat is Gods plan uitvoeren. David had het plan van God gekregen. En Gods plan is redding voor de hele wereld. 2 petrus 3:9: “hij wil dat iedereen tot inkeer komt en niemand verloren gaat.” Dat is wat God wil: dat iedereen zich keert tot God. En als jij bouwt aan jezelf, samen met God, als jullie bouwen aan ichtus samen met de Heer, dan zal er altijd iets van dit in zitten. Dat is dus ook waar je het bouwen met God aan kan herinneren. Het is niet alleen goed voor elkaar, voor binnen, maar ook altijd voor buiten. Ik denk dat je dat ook kan hanteren als een soort criteria, dat je weet dat God meebouwt. Die tempel van Salomo, dat was een plan van God, dat lazen we samen. God had de tempel zo aan David getoond. En waar was die tempel goed voor? Nou, voor Israël, een plek om God te aanbidden, voor God zelf, tot eer van Zijn naam, hij werd daar aanbeden, maar ook voor d enadere volken. Een plek waar ook zij God mochten aanbidden. De tempel was goed voor binnen, buiten en boven. Dat is denk ik de criteria voor ee goed plan, het moet aan deze drie dingen voldoen. Nu kan dat altijd zo zijn in verschillende mate, maar als een van deze ontbreekt dan is het goed toch bij jezelf te raden gaan of je wel open genoeg staat voor God.

Samen met God mogen we het bouwen. En in het tweede vers van psalm 127 wordt dit nog eens extra toegelicht. Vergeefs is het dat je vroeg opstaat, je laat te ruste legt, je aftobt voor wat brood – Hij geeft het zijn lieveling in de slaap. God geeft het je! Je kan je best maar doen om er wat van te maken, maar aan zijn lieveling geeft God het in de slaap. Hij zegend je op de momenten dat je het het minst verwacht, in je slaap, op het moment dat jij helemaal niks meer doet. Zo groot is God, zo klein zijn wij. Afhankelijkheid van God!

In die afhankelijkheid mogen wij bouwen. Samen met God zelf. Hij is het die de plannen maakt en ze zegent. En als je dat doet, wordt je pas echt gelukkig. God weet namelijk wat goed voor ons is. Hij heeft ons namelijk zelf gemaakt. En je leest het ook in de profetieen: Luister nou naar mij, ik heb het goede met jullie voor! Ik wil jullie de goede weg wijzen! Je leven stellen in de hand van God. En dat kan, door de Geest. Als de Geest van Jezus in je komt wonen, je hem toelaat in je hart, zal je je steeds meer stellen onder God. God komt in je. En dit gaat vast fout, met vallen en opstaan. Daarom is het goed dat je een helm hebt. Daarom is er vergeving. Jezus is voor ons gestorven, en zijn bloed haalt iedere fout van ons weg. En dan mogen we weer opnieuw ons oor neigen naar God. Naar Hem luisteren. Samen bouwen met God en Hem tijdens het hele proces erbij betrekken. Van het bouwen tot het waken, samen met God! Halleluja!

(deze preek is uitgesproken op het Ichtus introductiekamp op zondag 25 september.)